มะพร้าวปากจก ชื่อพันธุ์เป็นชื่อหมู่บ้านที่ต้นดั้งเดิมขึ้นอยู่ มีตำนานเล่าว่า นานมาแล้ว เรือสำเภาลำหนึ่ง ถูกพายุพัดไปติดที่เกาะเขาพระทอง (ในเขตกิ่งอำเภอเกาะคอเขา ในขณะนั้น ปัจจุบันเป็นอำเภอคุระบุรี จังหวัดพังงา) เป็นเวลาหลายวัน ทำให้มะพร้าวที่บรรทุกมาขายเกิดงอกขึ้น เจ้าของจึงให้ชาวเกาะเอาไปปลูกยังที่ต่างๆ ในบริเวณชายฝั่งตะวันตก โดยเฉพาะที่อำเภอตะกั่วป่า จังหวัดพังงา คุณพีระพันธ์ แสงใส เกษตรจังหวัดพังงา ให้ข้อมูลว่า มะพร้าวพันธุ์นี้มีลักษณะแตกต่างไปจากมะพร้าวพันธุ์อื่นคือ มีผลขนาดกลาง น้ำหนักประมาณ 1.5 กิโลกรัม มีหลายรูปร่าง ทั้งกลมและรูปไข่ แต่ส่วนใหญ่ค่อนข้างยาวคล้ายผลมะพร้าวทุย ผลที่ปอกเปลือกเป็นรูปไข่ เปลือกนอกตรง กลางผลมีรอยย่นตามขวางคล้ายเชือกรัดผลเอาไว้ เมื่อผลแก่จะร่วงหล่นจากต้นเอง จึงสะดวกในการเก็บ (เป็นลักษณะของพันธุ์โบราณ) มีความผันแปรในลักษณะของสีผลและก้านทางมาก ตั้งแต่เขียวจนถึงน้ำตาลปนแดง ผลมีขนาดปานกลาง เปลือกหนา และเนื้อหนามาก เนื้อสดมีน้ำหนัก 450 กรัม ต่อผล มีเปอร์เซ็นต์เนื้อมะพร้าวสดต่อน้ำหนักผลหลังปอกเปลือกสูงถึง 57% ในขณะที่มะพร้าวทั่วไปมีเพียง 38-49% นอกจากนั้น เนื้อมะพร้าวแห้งยังมีน้ำมันสูง 65-70% จึงเป็นพันธุ์ที่เหมาะในการทำมะพร้าวแห้ง นอกจากลักษณะของผลแล้ว มะพร้าวพันธุ์ปากจกยังมีลำต้นที่แตกต่างไปจากพันธุ์อื่นในประเภทต้นสูงด้วยกัน คือมีสะโพกขนาดเล็ก และลำต้นโค้งงอ รอบโคนต้น 101 เซนติเมตร ที่ระดับ 1 เมตร เหนือพื้นดินทางใบที่ 14 ยาว 522 เซนติเมตร มะพร้าวพันธุ์นี้จัดเป็นพันธุ์โบราณ เพราะมีเปลือกหนาแต่น้ำน้อย จึงมีคุณค่าในการศึกษาวิวัฒนาการของมะพร้าว เป็นที่น่าเสียดายที่ในปัจจุบันไม่มีใครนิยมปลูกมะพร้าวพันธุ์นี้มากนัก คงเนื่องมาจากเหตุผลทางด้านเศรษฐกิจ เพราะพันธุ์นี้ให้ผลตอบแทนต่ำกว่ามะพร้าวใหญ่ จะมีหลงเหลืออยู่บ้างตามเกาะต่างๆ ในทะเลอันดามัน และหมู่บ้านริมทะเล โดยเฉพาะอำเภอคุระบุรี อำเภอตะกั่วป่า จังหวัดพังงา ดังนั้น สำนักงานเกษตรจังหวัดพังงาจึงได้ร่วมกับสำนักงานเกษตรอำเภอส่งเสริมให้เกษตรกรขยายพื้นที่ปลูกเพื่ออนุรักษ์มะพร้าวพันธุ์ดีของจังหวัดพังงาไม่ให้สูญพันธุ์ โดยกิจกรรมหนึ่งในการอนุรักษ์มะพร้าวพันธุ์ดีของจังหวัดพังงาคือ การจัดการประกวดมะพร้าวปากจก