ขณะนี้มีข่าวเกี่ยวกับเรื่องโรควัวบ้ากันอย่างกว้างขวาง ผมจึงขอรบกวนข้อมูลเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของโรคดังกล่าวว่า เกิดขึ้นได้อย่างไร อาการของโรคเป็นอย่างไร มีอันตรายมากน้อยเพียงใด และจะมีวิธีป้องกันอย่างไร

    โรควัวบ้า เป็นโรคที่จัดอยู่ในกลุ่มเดียวกับโรคสมองฝ่อติดต่อ หลังติดเชื้อจะฟักตัวนาน 2-8 ปี โดยเข้าทำลายสมองส่วนกลาง ทำให้เกิดเป็นรูพรุนในสมองคล้ายฟองน้ำ โรคในกลุ่มนี้หากติดต่อถึงมนุษย์จะเกิดอันตรายถึงชีวิต ปัจจุบันยังไม่สามารถรักษาให้หายได้ โรควัวบ้าเกิดจากเชื้อสาเหตุที่เรียกว่า พริออน ซึ่งเป็นโปรตีนขนาดเล็กมากที่ไม่มีสารพันธุกรรม จึงแตกต่างกับแบคทีเรีย ไวรัส และโปรโตซัว จะมีความสามารถทนต่อความร้อนและรังสีอัลตราไวโอเลตได้สูง เมื่อลูกหลานของพริออนที่สร้างขึ้นมาใหม่ อาจมีโมเลกุลของกรดอะมิโนแตกต่างจากพริออนของพ่อแม่เกิดขึ้นได้ โรควัวบ้า พบครั้งแรกในประเทศอังกฤษ เมื่อ ปี พ.ศ. 2528 สามารถตรวจแยกเชื้อได้สำเร็จ ใน ปี พ.ศ. 2529 และรายงานผลอย่างเป็นทางการใน ปี พ.ศ. 2530 สาเหตุของการระบาดของโรคชนิดนี้เกิดขึ้น เนื่องจากมีการนำเอาเนื้อและกระดูกป่นของสัตว์เคี้ยวเอื้องหรือสัตว์สี่กระเพาะ เช่น วัว แพะ และแกะ ที่ผ่านกระบวนการฆ่าเชื้อที่ไม่สมบูรณ์ไปเลี้ยงวัว ทำให้เชื้อแพร่ระบาดได้อย่างรวดเร็ว อาการของโรควัวบ้า เกิดการผิดปกติทางระบบประสาท วัวที่เป็นโรคจะแสดงอาการตกใจตื่นกลัวตลอดเวลาเมื่อได้รับสิ่งกระตุ้นรอบข้าง เช่น ได้ยินเสียงผิดปกติ จะเตะขาตัวเองตลอดเวลา ต่อมาขาสั่นและล้มลง ดังนั้น เพื่อป้องกันโรคระบาดขยายวงกว้างต่อไป รัฐบาลอังกฤษจึงออกกฎหมายห้ามนำสมอง ไขสันหลัง ม้าม ลำไส้ และกระดูกของสัตว์เคี้ยวเอื้องใช้เลี้ยงสัตว์เคี้ยวเอื้องชนิดเดียวกันอีกต่อไป และเมื่อตรวจพบวัวที่เป็นโรคด้วยวิธีย้อมสีสมองภายใต้กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนจะต้องฆ่าทำลายสัตว์เลี้ยงเหล่านั้นทันที การหลีกเลี่ยงบริโภคเนื้อวัวที่นำเข้าจากยุโรป โดยเฉพาะจากประเทศอังกฤษจะช่วยป้องกันโรคร้ายนี้ได้อีกทางหนึ่งด้วย