มีความสับสนระหว่างผักแขยง และผักแพว นั้นเหมือนหรือต่างกันอย่างไร เพราะว่าเมื่อไปรับประทานอาหารพื้นเมือง จะมีผักหลายชนิดมาให้แนม แต่เรียกชื่อไม่ถูก จึงขอคำอธิบายจากคุณหมอเกษตร ทองกวาว และหวังว่าคงจะได้ข้อสรุปในโอกาสนี้ ขอบคุณ

ผักพื้นบ้านทั้ง 2 ชนิด ชาวภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และภาคเหนือ รู้จักบริโภคมานานแล้ว ปัจจุบันผักทั้ง 2 ชนิด มีการส่งออกไปจำหน่ายยังต่างประเทศ โดยเฉพาะชุมชนที่อพยพไปจากแถบประเทศบ้านใกล้เรือนเคียงของไทยเรานี่เอง

ผักแขยง เป็นพืชล้มลุก อวบน้ำ ชอบขึ้นตามที่ชื้นแฉะ มีความสูง 15-20 เซนติเมตร พบขึ้นอยู่ตามท้องนาทั่วไป ใบเป็นชนิดใบเดี่ยว รูปหอก ไม่มีก้านใบ ขอบใบหยักเป็นฟันเลื่อย ใบ แตกจากลำต้นจากทุกข้อ ตรงข้ามกันและตั้งฉากกับคู่ถัดไป ออกดอกเป็นช่อที่โคนกิ่ง กลีบดอกสีม่วงแดง โคนกลีบเป็นหลอดยาว ปลายกลีบแบ่งเป็นสองส่วน ส่วนแรก มี 2 กลีบ ส่วนที่สอง มี 3 กลีบ ต้นและใบมีกลิ่นหอมฉุน ใช้รับประทานเป็นผักสด หรือใช้ปรุงอาหารประเภทต้มแกง ขยายพันธุ์ด้วยวิธีแยกกอ การปลูกทำวิธีเดียวกับดำนา อายุ 20-30 วัน เก็บเกี่ยวได้

ผักแพว หรือ ผักไผ่ เป็นพืชล้มลุก สูง 30-35 เซนติเมตร ลำต้นทอดเลื้อยไปตามพื้นดิน และมีรากงอกออกตามข้อที่เลื้อยไปสัมผัสกับผิวดิน ใบมีลักษณะเป็นรูปหอก ขอบใบเรียบ กว้าง 2-3 เซนติเมตร และยาว 5-8 เซนติเมตร ออกดอกเป็นช่อ ขนาดเล็ก สีขาวนวล หรือชมพูม่วง เมล็ดเล็ก ขยายพันธุ์ด้วยวิธีปักชำ หรือเพาะเมล็ด ปลูกได้ตลอดปี ใช้รับประทานกับลาบ ช่วยดับกลิ่นคาว คุณสมบัติทางสมุนไพรคือ ช่วยขับลม