ผมเป็นชาวสวนลำไย สวนของผมอยู่ที่อำเภอสอยดาว จังหวัดจันทบุรี ปัจจุบันผมมีปัญหาเรื่องการตลาด การขายผลผลิต ต้องพึ่งพาพ่อค้าคนกลาง ซึ่งเป็นผู้กำหนดราคาซื้อขายเอง ชาวสวนต้องยินยอมตามเนื่องจากไม่มีอำนาจต่อรองใด ๆ ดังนั้น ปลูกเมื่อได้ผลผลิตแล้วก็จำเป็นต้องขาย บางปีก็พอมีกำไรบ้าง แต่ในบางปีก็ไม่คุ้มทุน จึงขอเรียนถามว่า จะมีวิธีแก้ไขอย่างไร

    เกษตรกรไทย ได้ชื่อว่าเป็นผู้ผลิตที่มีความสามารถสูง แต่เนื่องจากไม่สามารถควบคุมปริมาณการผลิตได้ โดยผลิตได้มากเกินความต้องการของตลาดมาโดยตลอด ครั้นจะส่งไปจำหน่ายยังตลาดต่างประเทศ ส่วนใหญ่คือ จีน ฮ่องกง สิงคโปร์ และมาเลเซีย ก็มักถูกกีดกัน ซึ่งเมื่อ 2 ปี ที่ผ่านมา สิงคโปร์ตีกลับลำไยจากไทยโดยอ้างว่า มีซีลเฟอร์ไดออกไซด์ตกค้างในลำไย ทั้ง ๆ มีปริมาณน้อยมาก หรือจะส่งไปที่จีนในปริมาณมากก็มักถูกกีดกันด้วยกำแพงภาษีที่มีอัตราสูงลิ่วจนน่ากลัว แนวทางแก้ไขอย่างยั่งยืน คงหนีไม่พ้นการจัดการระบบสหกรณ์ให้เข้มแข็ง ร่วมกันวางแผนการผลิตให้ได้ผลผลิตตามความต้องการตลาด ภาครัฐต้องหาตลาดต่างประเทศให้ ยกตัวอย่าง ประเทศอิสราเอล มีสถาบันเพื่อการส่งออก ทำหน้าที่วิจัยตลาดแล้วป้อนข้อมูลกลับไปยังหน่วยงานต่าง ๆ ในประเทศ เพื่อเตรียมการผลิตสินค้าป้อนตลาดต่อไป หากมีการดำเนินการอย่างจริงจังด้วยความตั้งใจเพื่อส่วนรวม ปัญหาต่าง ๆ ย่อมแก้ไขได้ในที่สุด แต่ปัจจุบันการแก้ไขดังกล่าวยังไม่เป็นรูปธรรมที่ชัดเจน คงต้องใช้เวลาพอสมควรในการแก้ปัญหาที่ซ้ำซากดังกล่าว