กว่า 8 หมู่บ้านใน ต.โคกสูง อ.เมือง จ.ชัยภูมิ ถือเป็นพื้นที่ที่ประสบปัญหาภัยแล้งซ้ำซาก ทำให้ชาวบ้านที่นี่ส่วนใหญ่ต้องอพยพไปขายแรงงานในต่างจังหวัดกันจำนวนมาก หมู่บ้านที่นี่ถูกขนานนามว่า “หมู่บ้านคนชรา” ที่ต้องถูกปล่อยอยู่ลำพัง รอเพียงลูกหลานที่เดินทางไปทำงานต่างถิ่นส่งเงินกลับคืนมาให้เป็นค่าใช้จ่ายดูแลลูกหลานศึกษาเล่าเรียนและเลี้ยงครอบครัว  แต่เมื่อ 4 ปีก่อน ชาว ต.โคกสูง ได้รวมกลุ่มการทำอาชีพ ด้วยการเลี้ยงจิ้งหรีด จนปัจจุบันสามารถสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำ ทั้งยังไม่ต้องจากบ้านเกิดเมืองนอนเพื่อไปขายแรงต่างถิ่นเหมือนเช่นในอดีต

 "ศิริธร รักษาศีล" หนึ่งในผู้ริเริ่มการก่อตั้งกลุ่มวิสาหกิจชุมชนเลี้ยงจิ้งหรีดประจำ ต.โคกสูง ฟาร์มจิ้งหรีดเศรษฐกิจพอเพียง เลขที่ 90 บ้านโคกสูง หมู่ 1 ต.โคกสูง เล่าถึงความเป็นมาของการก่อตั้งกลุ่มวิสาหกิจชุมชนเมื่อปี 2548 ว่า เริ่มจากได้เข้าร่วมฝึกอบรมที่มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร และซื้อพ่อพันธุ์แม่พันธุ์จิ้งหรีดทองลาย หรือชาวบ้านที่นี่เรียกว่า "พันธุ์สะดิ้ง" ซึ่งมีผลการศึกษาว่ามีคุณภาพทางสารอาหารดีกว่าจิ้งหรีดในท้องถิ่นพันธุ์อื่นๆ

 "ได้ลองผิดลองถูกด้วยตัวเองมานานกว่า 6 เดือน ใช้เงินลงทุนขั้นต้นราว 7,500 บาท โดยได้แบ่งพื้นที่ทำนาที่มีทั้งหมดกว่า 6 ไร่ มาเพียง 1 ไร่ เพื่อทำโรงเรือน เตรียมบ่อจะทำเป็นบ่อปูนหรือไม้ก็ได้ตามแต่ต้นทุน ขนาดบ่อกว้าง 90 ซม. สูง 55 ซม.และยาว 3.5 เมตร วัสดุอุปกรณ์ พร้อมกับศึกษาวิธีเลี้ยงเพื่อไม่ให้จิ้งหรีดตาย ซึ่งจะมีศัตรูหลัก คือ จิ้งจก,ตะขาบและมด เป็นหลัก และการเลี้ยงก็ง่ายมากเพราะมีการให้อาหารเพียงวันละ 1 ครั้ง ตอนช่วงเช้า ด้วยรำบดผสมหัวอาหารไก่แรกเกิดเพียงเล็กน้อย ใช้ระยะเวลาเลี้ยงแต่ละรุ่นไม่เกิน 45 วัน"

 จากนั้นต่อยอดด้วยการเพาะขยายพันธุ์ในฟาร์มเลี้ยงเอง ด้วยการใช้ขันน้ำพลาสติก ใส่แกลบข้าวเปลือก ผสมดินเผาและทราย เป็นบ่อเพาะขยายพันธุ์ต่อได้อีกในระยะเวลา 10 วัน ก่อนนำออกแยกบ่อเพาะเลี้ยงต่ออีกไม่เกิน 45 วัน ส่งขายได้ตลอดช่วงหมุนเวียนกันไป ด้วยการลงทุนเพียงครั้งเดียว ซึ่งสามารถทำเป็นอาชีพหลักและอาชีพเสริมได้ในครอบครัว ที่สำคัญไม่มีปัญหาในด้านการตลาด เฉพาะใน จ.ชัยภูมิ แทบส่งขายให้ไม่ทัน รวมทั้งตลาดในประเทศ อย่างที่ตลาดไทตลาดคลองเตย และตลาดโรงเกลือ ราคาก็สูงถึงกิโลกรัมละ 200-300 บาท  

  การเลี้ยงจิ้งหรีดของกลุ่มชาวบ้านที่นี่ปัจจุบันกำลังกลายเป็นทั้งอาชีพหลักและอาชีพเสริมที่สร้างรายได้อย่างดีให้คนในชุมชนและยังช่วยหยุดการย้ายถิ่นของแรงงานได้อีกด้วย